بسم رب المهدي
ياعلي گفتيم و عشق آغاز شد
حسين...
حسين...
حسين...
شور حسين نه در دل تو، که در کالبد دنيا هر روز بيش از گذشته روحي تازه مي دمد و حرکتي پر شتاب به گام هاي در جستجوي انسانيت مي بخشد...
و در اين هنگامه است که ديگر هيچ دسيسه اي توان رخنه کردن در روح تازه آزادگي را ندارد و همه تلاش هاي نامردمان به رسوايي دشمنان مي انجامد... چه تخريب بنايي از گل و سنگ باشد، که اگرچه اين بي حرمتي اندکي نيست و در خيال خام ابرهه هاي اين زمان شايد اينچنين دنياي مسلمانان در تلاطم چند دستگي ها، غرق اختلافات بيهوده شده؛ بنيان هاي اعتقادي شان چونان بنايي ويران آنها را به ورطه هلاکت کشاند و در اين آشفته بازار، دشمنان هرچه بيشتر به غارت منابع فرهنگي واقتصادي دنياي اسلام فائق آيند...
تشكر مي كنم كه به وبلاگ حقير سر زديد
بسيار خوب بود
ياعلي